ULIRAN



Ang kahirapan ng mga nakatatanda
Aspetong hindi nababatid ng isang makabagong henerasyon
Ngunit sa kanila’y dapat pagtuunan
Walang naging katuparan ang kanilang buhay
Silang tumanda at naiwan ng ganoon na lamang
Hindi ako naniniwalang
Makikita natin ang kanilang halaga
Sa kanilang mga kulubot at lumalaylay na balat
Kabagalan ng kilos at madalang na hakbang
Sila’y madaling mapagod at mahingal
Masakit ang likod at baywang kapag nirayuma 
Wala nang pangkagat, nabungi na lahat
Silang may kumakalog na tuhod at kasukasuan
Wala nang silbi
Hindi ako naniniwalang
May solusyon sa kanilang mga pangangailangan
Mabibigyan ng maayos na matutuluyan at kumpletong pasilidad
Maaalagaan ng mga marurunong sa medisina
Makakakuha pa ng trabaho
Makakagamit ng iba’t ibang panlipunang serbisyo
Ang mga lolo at lola
Ang paninindigan ko
Wala nang tadhanang naghihintay;
Wala nang pag-asa;
Wala nang silbi;
Sa kanilang kakulangan,
Hindi ako kumbinsidong
May mararating pa sina lolo at lola
Anumang gawain
Saanman sa mundong ating ginagalawan


IBA ANG PANINIWALA KO
(basahin pabalik)

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ano ka? Lapis o Pambura?

Image
           May matatag na kaugnayan at pakikipagtalaban ang tao sa isa’t isa na makikita sa lipunan kung saan binabalangkas ang pakikipagsapalaran ng tao sa isa’t isa habang isinasatupad ang kanilang pagdirito ngunit ang talabang ito ay maaaring mapangwasak o hindi na naaayon sa pagkilala at paggamit ng potensiya ng bawat indibiduwal. Mapangwasak ito kung ginagamit na kasangkapan ang ibang nagpepresensiya sa pagsisikap na isatupad ang kanilang sarili. Nakita ng grupo ang ganitong uri ng mapangwasak na talaban sa magkaalinsabay na malinaw at malabong kahirapan na nararanasan ng mga matatanda sa Camillus Medhaven at sa papel na ito ay nais talakayin naman ang parehong paksa ngunit sa ibang anggulo.             Naging interesanteng paksa ng talakayan ang sitwasyong kinabibilangan ng mga matatanda. Habang nagpepresensiya ang mga matatanda sa lipunan kasama ng ibang mga taong nagpepresensiya, posible...
Read more

In the realm of love

It is so hard for us to trust someone or give love to someone or somebody because we always seek requirements. “Hindi tayo sanay sa pag-ibig na walang kapalit.” That’s why we need to pry open this economy of exchange to realize the impossible. In seeing the love that requires the return of love, we already objectify love. Objectifying love gives love limits and making that love not love after all. That is also why; it is only through the conditional that we can experience the unconditional. Pure love is a gift, and when we talk of a gift, it is always already given. Someone doesn’t need to deserve it for it to be given, it is just given. There are no steps to pure love because when there are steps, we are getting back to an economy of exchange. In giving any gift, in our case, not just any other material gift, we need to step out and go beyond the margins, beyond our limits. The conditionality of things allows us to have a glimpse of the unconditional. Risking might make us...
Read more

TAO SA KALIKASAN: KAIBIGAN O KAAWAY?

Image
                Sa trahedyang kinakaharap, ano nga ba ang maaari nating asahan kung ang ating mundo ay hindi na natin sinasabayan? Matapos pagmuni-munihan sa ulat ng pangkat ang pananaw ukol sa hindi sabayang pag-unlad ng tao at kalikasan at sa salik na “Prosperity without Growth” ni Tim Jackson, nais ng papel na ito na bigyan ng mas malalim na pilosopikong pagmumuni-muni ukol sa paksa. Nakatuon ang kabuuan ng papel na ito sa tao at kung ano nga ba ang ginagampanan niya sa isyung ito.             Ano o sino nga ba ang pangunahing dahilan ng lahat ng kaguluhan na nangyayari ngayon sa mundo? Sino pa kundi ang tao. Tayo mismo ang dahilan ng problema. Sa patuloy na paghahangad ng tao na makaangat sa iba, dinadala nito ang tao sa pagiging dahilan ng iba pang mga sakuna, magsimula na lang sa pang-industriyang pananamantala sa mga likas na yaman ng mundo. Ang mahirap sa tao, hindi siya marun...
Read more