Countdown

Eighteen days to go before we can call it a whole year of crazy and unexpected adventure of friendship and love. It feels like we have known each other for so long already. I could not even remember all of the details of our adventure but my heart will always relive the feeling of yesterday’s happy moments. There are still times when we don’t know how to compromise but I guess that is already part of what we now call, love. My heart is full of gratitude that I met him and I will be forever grateful for the rest of my days. When times are tough, all I can think of are happy thoughts, how we met, how we got closer, how we have been better. When times are tougher, I am just choosing to love. I don’t really know how I fell in love with him but I think, it’s something that I cannot fully comprehend. I fell in love and that was it, I guess, I am still falling in love with him every waking day. 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ano ka? Lapis o Pambura?

Image
           May matatag na kaugnayan at pakikipagtalaban ang tao sa isa’t isa na makikita sa lipunan kung saan binabalangkas ang pakikipagsapalaran ng tao sa isa’t isa habang isinasatupad ang kanilang pagdirito ngunit ang talabang ito ay maaaring mapangwasak o hindi na naaayon sa pagkilala at paggamit ng potensiya ng bawat indibiduwal. Mapangwasak ito kung ginagamit na kasangkapan ang ibang nagpepresensiya sa pagsisikap na isatupad ang kanilang sarili. Nakita ng grupo ang ganitong uri ng mapangwasak na talaban sa magkaalinsabay na malinaw at malabong kahirapan na nararanasan ng mga matatanda sa Camillus Medhaven at sa papel na ito ay nais talakayin naman ang parehong paksa ngunit sa ibang anggulo.             Naging interesanteng paksa ng talakayan ang sitwasyong kinabibilangan ng mga matatanda. Habang nagpepresensiya ang mga matatanda sa lipunan kasama ng ibang mga taong nagpepresensiya, posible...
Read more

In the realm of love

It is so hard for us to trust someone or give love to someone or somebody because we always seek requirements. “Hindi tayo sanay sa pag-ibig na walang kapalit.” That’s why we need to pry open this economy of exchange to realize the impossible. In seeing the love that requires the return of love, we already objectify love. Objectifying love gives love limits and making that love not love after all. That is also why; it is only through the conditional that we can experience the unconditional. Pure love is a gift, and when we talk of a gift, it is always already given. Someone doesn’t need to deserve it for it to be given, it is just given. There are no steps to pure love because when there are steps, we are getting back to an economy of exchange. In giving any gift, in our case, not just any other material gift, we need to step out and go beyond the margins, beyond our limits. The conditionality of things allows us to have a glimpse of the unconditional. Risking might make us...
Read more

TAO SA KALIKASAN: KAIBIGAN O KAAWAY?

Image
                Sa trahedyang kinakaharap, ano nga ba ang maaari nating asahan kung ang ating mundo ay hindi na natin sinasabayan? Matapos pagmuni-munihan sa ulat ng pangkat ang pananaw ukol sa hindi sabayang pag-unlad ng tao at kalikasan at sa salik na “Prosperity without Growth” ni Tim Jackson, nais ng papel na ito na bigyan ng mas malalim na pilosopikong pagmumuni-muni ukol sa paksa. Nakatuon ang kabuuan ng papel na ito sa tao at kung ano nga ba ang ginagampanan niya sa isyung ito.             Ano o sino nga ba ang pangunahing dahilan ng lahat ng kaguluhan na nangyayari ngayon sa mundo? Sino pa kundi ang tao. Tayo mismo ang dahilan ng problema. Sa patuloy na paghahangad ng tao na makaangat sa iba, dinadala nito ang tao sa pagiging dahilan ng iba pang mga sakuna, magsimula na lang sa pang-industriyang pananamantala sa mga likas na yaman ng mundo. Ang mahirap sa tao, hindi siya marun...
Read more